„Jak pomóc dziecku w nauce?"

1. „Jak pomóc dziecku w nauce?"

- właściwie motywuj swoje dziecko do uczenia się (stwarzaj pozytywny wizerunek szkoły, spróbuj złagodzić wszelkie uprzedzenia dzieci do szkoły i nauczycieli, nie strasz szkołą);

- zapewniaj dziecku w domu odpowiednie warunki do nauki i odrabiania lekcji; -

dbaj o to, by dziecko odrabiało zadania domowe codziennie o stałej porze;

- pamiętaj, by w trakcie odrabiania lekcji dziecko miało zapewniony spokój i porządek przy pracy - własne biurko z dobrym oświetleniem i wszystkie potrzebne materiały; pamiętaj o zasadzie: najpierw łatwe zadania, potem trudniejsze i na zakończenie znów łatwe.

- na lekcje trzeba przeznaczyć odpowiednią ilość czasu;

- lekcje powinny być odrabiane przed kolacją;

- dziecko oprócz uczenia się powinno mieć też inne stałe obowiązki w domu, a także czas wolny;

- ukazuj dziecku ciągłe zainteresowanie jego postępami w nauce (odpowiednio reaguj na oceny negatywne dziecka, okazuj zrozumienie dla problemów syna czy córki, wspólnie szukajcie dróg ich rozwiązania;

- przyzwyczajaj do systematyczności.

2. „Czy znasz swoje dziecko?" Odpowiedz sobie na pytania, które być może pozwolą Ci uważniej przyjrzeć się dziecku, a dzięki temu dostrzec jego problemy zanim staną się groźne. Być może też będą impulsem do zastanowienia się i refleksji nad relacjami z dzieckiem.

1. Czy zdarza się, że twoje dziecko często uznaje, że nie nadaje się do czegoś (nie potrafię tego zrobić, nie poradzę sobie itp.)

2. Jak dziecko reaguje na frustrację (gniewem, agresją, przemocą w stosunku do siebie lub innych, wycofaniem się, niepodejmowaniem działania)?

3. Czy dziecko koncentruje się na minionych porażkach i problemach?

4. Jak dziecko reaguje na nagrody i pochwały (cieszy się ze swoich osiągnięć czy też jest zakłopotane i pomniejsza swoje sukcesy)?

5. Czy znasz przyjaciół i kolegów twojego dziecka, wiesz jakie są ich relacje, jakie role pełni twoje dziecko w grupie (przewodzi, podporządkowuje się, naśladuje innych)?

6. W jaki sposób dziecko dba o zaspokajanie swoich potrzeb? Czy uważa, że jego pragnienia, zachcianki są znacznie ważniejsze niż potrzeby innych członków rodziny?

7. W jakiej grupie twoje dziecko znajduje przyjaciół (czy są to rówieśnicy, osoby zdecydowanie starsze czy może zdecydowanie młodsze)?

8. Czy dziecko zachowuje się impulsywnie bądź nie zdaje sobie sprawy z konsekwencji swojego postępowania?

9. Czy często zdarza się, że dziecko sprawia wrażenie, jakby było „głuche i ślepe" na potrzeby ludzi wokół siebie, nie dostrzega tego, że może przeszkadzać innym?

10. Czy wiesz, co twoje dziecko lubi - jakiej słucha muzyki, co robi w wolnym czasie, jakie ogląda filmy, jakie gry komputerowe wybiera, czy chętnie opowiada o swoich przeżyciach w gronie rodzinnym, czy też chroni swój świat i unika kontaktów z rodzicami?

3. „W trosce o zdrowie psychiczne dzieci."

Troszcząc się o nasze dzieci, chcemy, aby umiały dokonywać właściwych wyborów, umiały rezygnować z doraźnych przyjemności na rzecz ważnych życiowych zadań. Zależy nam, by potrafiły panować nad sobą, adaptować się do wymagań, by rozwijały funkcje, dzięki którym osiągną dojrzałość, niezależność i niepowtarzalną tożsamość. Krótko mówiąc, wychowując dziecko, chcemy, aby wyrosło na człowieka, który potrafi skutecznie stawiać czoło zmiennym kolejom losu i trudom życiowym, głównie dzięki poczuciu pewności siebie, zaufaniu do siebie i innych oraz znajomości i akceptacji własnych ograniczeń.

Oto kilka ważnych spraw dla zdrowia psychicznego dziecka, o których trzeba pamiętać w rodzinie:

- stabilna, bezpieczna rodzina (zapewniony byt i podstawowe potrzeby);

- rodzice rozumiejący własne doświadczenia, przeżycia i emocje - zdolni do adekwatnych reakcji na zachowania i trudności dziecka (rodzice, którzy pracują nad sobą);

- rodzice konsekwentni, tacy, którzy wiedzą, czego oczekują i wymagają od dziecka oraz potrafią jasno te oczekiwania komunikować dziecku;

- rodzice, którzy są świadomi tego, że stają się wzorem dla swoich dzieci, że ich zachowania są naśladowane i uwewnętrzniane;

- rodzice, którzy zauważają i doceniają wysiłki dziecka, jego mocne strony i pozytywne cechy i komunikują to dziecku;

- rodzice, którzy okazują dziecku swoją miłość i akceptację, ale także wyraźnie komunikują to, na co się nie zgadzają.

Źródło: Teczka Koordynatora ds. Bezpieczeństwa